THE LOWS

Liefde is niet altijd vuurwerk, champagne en synchroon naar de zonsondergang kijken. Soms is het gewoon dinsdag. Een koffer op het bed, sokken opgerold in paren, en je hart mist al iemand, ook al is er nog niemand vertrokken. Dit is een lied over die stille magie: wanneer je op het dieptepunt bent, vermoeid, alles grijs lijkt en ‘weer eens niets klopt’, plotseling iemand verschijnt die gewoon... blijft. Niet redt, maar verwarmt. Niet schreeuwt, maar je hand vasthoudt. En zo gaat het dag na dag. En het lijkt niets bijzonders. Gewoon liefde. Echte liefde. Die niet verdwijnt als het laagseizoen is.